SCENARIUSZ  ZABAW  LOGOPEDYCZNYCH 

Temat :  Zabawy usprawniające buzię i język dziecka.

Przebieg zabaw:

• ćwiczenia oddechowe :
  • zdmuchiwanie drobnych papierków z gładkiej powierzchni ,
  • dmuchanie piłeczki ping-pongowej,
  • wolny wdech i wydech przy zamkniętych ustach
• śpiewanie sylab :  la , lo , ta , to , ka , ku …itp.
• wymowa samogłosek przy szeroko otwartych ustach ( a , o ,e , y )
• ćwiczenia pionizacji języka :
  • „malowanie podniebienia” – przesuwanie języka po podniebieniu
  • „liczenie zębów” – dotykanie czubkiem języka górnych zębów po stronie  wewnętrznej„zaczarowany język” – przytrzymywanie przez kilka sekund czubka  języka na podniebieniu  przy szeroko otwartych ustach
• spróbuj głośno powtórzyć :
  • szal –żal
  • szarówka – żarówka
  • wiesza – wieża
  • szycie – życie
  • pączek – bączek
  • szuka – żuka

Ćwiczenia aparatu artykulacyjnego
– Bocian – wysuwamy usta do przodu,
– Żaba – rozciągamy usta na boki ,
– Prosiaczek – oblizujemy usta dookoła, mlaskamy ,
– Chomik – nadmuchujemy policzki ,
– Piesek – wysuwamy język na brodę i do nosa .

Ćwiczenia dźwiękonaśladowcze
Rodzic prosi , żeby dziecko powiedziało jakie odgłosy wydają zwierzątka
– kaczka kwa ,kwa , kwa
– krowa muu, muu, muu
– pies hau, hau,hau
– baran bee, bee, bee
– kogut kukuryku itp.

Wspólna recytacja wiersza Zwierzęce gadanie ( rodzic czyta początek , dziecko kończy wers naśladując głosy zwierząt)
Co mówi bocian , gdy żabkę zjeść chce? Kle , kle, kle.
Co mówi żaba , gdy bocianów tłum? Kum, kum ,kum.
Co mówi kaczka , gdy jest bardzo zła? Kwa, kwa, kwa.
Co mówi kotek , gdy mleczko by chciał? Miau, miau, miau.
Co mówi kura, gdy nosi jajko? Ko, ko, ko.
Co mówi kogut , gdy budzi w kurniku? Kukuryku.
Co mówi koza , gdy jeść jej się chce ? Mee mee, mee.
Co mówi krowa , gdy braknie jej tchu? Muu, muu, muu.
Co mówi wrona , gdy wstaje co dnia ?. Kra, kra, kra.
Co mówi piesek , gdy kość zjeść by chciał? Hau, hau, hau.
Co mówi baran , gdy spać mu się chce?. Bee, bee, bee.
Co mówi ryba , gdy powiedzieć chce?
Nic, przecież ryby nie mają głosu!.

Dobieranie rymów , Rodzic zaczyna rymowankę, dziecko dopowiada ostatni wyraz.
– Kot wskoczył na ……( płot)
– Kaczka to była……..,( dziwaczka)
– Koza chodzi koło ……( woza)
-Ciele, co językiem ……( miele)
– Wrona była bez……..( ogona)
– Bzyka pszczoła koło….( czoła)

Zimne ręce wiersz służy do ćwiczeń oddechowych i usprawniających narządy mowy. Poprzez mocne chuchanie np. na zamarznięte dłonie, dzieci pogłębiają oddech , wzmacniają i wydłużają wydech.
W czasie ćwiczenia usprawniane jest podniebienie miękkie.
Uhu, ha, uhu, ha,
Mroźną zimę mamy.
Nasze ręce mocno zmarzły,
więc na nie chuchamy.1
Zimne ręce ciągle mamy,
nierozgrzane wcale .
Jeszcze sobie podmuchamy
Na ten i na ten palec.2
Uhu ha, uhu ha,
mroźną zimę mamy.
Żeby ręce nam nie zmarzły,
to na nie chuchamy.1
Sroga zima mocno trzyma,
płatków tysiąc leci.
By minęła szybko zima ,
pilnie ćwiczą dzieci.1
Uhu ha, uhu ha,
Dzieci zimę mają.
Zmarzły dzieciom małe noski,
Wiec na nie chuchają 3
Nie wykonał ktoś zadania,
temu będzie zimno.
Nam jest ciepło od chuchania,
chociaż zima wszędzie.
W miejscach oznaczonych cyframi dziecko wykonuje głęboki wdech buzią, a następnie mocno i długo chuchają na zmarznięte dłonie(1), po kolei na każdy palec u rąk (2), na nos rodzica(3)

Miłej zabawy !.

Materiały na kolejny tydzień – 25 – 29.05.2020

 Ćwiczenie usprawniające narządy artykulacyjne – wierszyk: „Gimnastyka”:

Rodzic mówi wierszyk a dziecko wykonuje ruchy języka opisane w wierszu.

Na początku jest rozgrzewka,

Językowa wprzód wywieszka,

Cały język wyskakuje,

Wszystkim nam się pokazuje,

W dół i w górę,

W lewo, w prawo.

Pięknie ćwiczy!

Brawo! Brawo!

Język wargi oblizuje, pięknie kółka wykonuje.

Popatrzymy do lusterka,

Jak się język bawi w berka.

Kto spróbuje z miną śmiałą,

Zwinąć język w rurkę małą?

Język ząbki poleruje

Każdy dotknie i wyczuje…

Może uda się ta sztuczka.

Trzeba uczyć samouczka.

     Zabawa usprawniająca język, wargi, policzki: ”Jak języczek został żeglarzem”.

Rodzic/opiekun czyta tekst opowiadania, pokazuje ruchy języka, warg, opisane w nawiasach a dziecko naśladuje te ruchy.

Pewnego dnia języczek wybrał się nad jezioro (kląskanie). Zobaczył łódkę, otworzył kłódkę ( otwieramy usta), wsunął kluczyk (język na brodę) i już gotowe. Wsiadł do łódki (kląskanie). Chwycił prawe, potem lewe wiosło (ruch wahadłowy języka do kącików ust). Wiosłował na zmianę prawym i lewym wiosłem (wypychanie prawego i lewego policzka). Zmęczył się, wiec chwile odpoczął. Spojrzał w górę ( język dotyka górnej wargi), zobaczył długi sznur łabędzi (oblizywanie górnej i dolnej wargi) Postanowił policzyć ptaki ( liczenie górnych i dolnych zębów). Nieco dalej nadciągały ciemne obłoki (oblizywanie podniebienia). Języczek bał się, że dopadnie go deszcz. Postanowił wracać Wiosłował prawym i lewym wiosłem( wypychanie lewego i prawego policzka), co chwilę ocierając pot z czoła( dotykanie górnych i dolnych dziąseł). Dopiero wtedy zauważył przy łódce silnik. Odłożył wiosła ( oblizywanie górnej i dolnej wargi) i włączył silnik( brrrr) i szczęśliwie dopłynął do brzegu.

Ćwiczenia logopedyczne 11.05-15.05.2020

1. Ćwiczenia warg – teksty do naśladowania głosów:

ZWIERZĘCE GADANIE     

J.Beszczyński

Co mówi bocian, gdy żabkę zjeść chce?

Kle, kle, kle…

Co mówi żabka, gdy bocianów tłum?

Kum, kum, kum…

Co mówi kotek, gdy mleczka by chciał?

Miał, miał, miał…

Co mówi kura, gdy znosi jajko?

Ko, ko, ko…

Co mówi kogut, gdy budzi się w kurniku?

Ku-ku-ryku…

Co mówi koza, gdy jeść jej się chce?

Mee, mee, mee…

Co mówi krowa, gdy brak jej tchu?

Mu, mu ,mu…

Co mówi piesek, gdy kość by zjeść chciał?

Hau, hau, hau…

Co mówi baran, gdy spać mu się chce?

Be, be, be…

Co mówi ryba, gdy coś powiedzieć chce?

NIC! Przecież ryby nie mają głosu…

Co słychać na wsi? W. Chotomska

Co słychać? Zależy – gdzie.

Na łące słychać: Kle, kle!

Na stawie: Kum, kum!

Na polu: Ku – ku, ku – ku!

Przed kurnikiem: Kukuryku!

Ko – ko – ko – ko – ko! – w kurniku.

Koło budy słychać: Hau, hau!

A na progu: Miau…

A co słychać w domu,

Nie powiem nikomu!

2.     Ćwiczenie artykulacyjne „Sowa sprząta swoje mieszkanie”:

Dziecko słucha opowiadania, czytanego przez nauczyciela i wykonuje ćwiczenia narządów artykulacyjnych

• Sowa rozejrzała się po swojej dziupli (dziecko przesuwa językiem po podniebieniu górnym, wewnętrznych ścianach policzków, podniebieniu dolnym).

• Zauważyła duży bałagan. Postanowiła zrobić porządek. Zaczęła od odkurzania sufitu dziupli (przesuwa czubkiem języka od przodu do tyłu jamy ustnej po podniebieniu górnym),

• zdjęła też firanki (liczy czubkiem języka górne zęby)

• i włożyła je do pralki (motorek wargami)

Ćwiczenia logopedyczne 04.05-08.05.2020

1.     Nauka wiersza Czary mary – utrwalenie wymowy głoski ‘cz

Czary mary

Czapla czarną ma czuprynę,

Kaczka wpadła w pajęczynę,

Puchacz włożył rękawiczki,

Pączki wpadły do doniczki.

Kaczor loczki ma czerwone,

Cztery rączki i ogonek.

Biegacz wpadł na metę czwarty.

Kto tu robi takie żarty?

To królewicz January.

On uczynił takie czary.

Czarodziejkę ma pałeczkę

I namieszał tu troszeczkę.

2.     Ćwiczenia artykulacyjne.

• Szszsz… – szumią drzewa.
• Żżż… – przelatuje samolot.
• Bzzz… – brzęczą pszczoły.
• Cyk, cyk – cyka świerszczyk.
• Cz… cz… cz – obok łąki przejeżdża pociąg.

Ćwiczenia logopedyczne 27-30.04.2020

Ćwiczenia aparatu artykulacyjnego:

– Nad kwiatami fruwają motyle – język wykonuje ruchy pionowe przy szeroko otworzonych ustach.

– Dookoła kwiatów fruwają pszczoły – oblizywanie warg.

– Muchy latają zygzakiem – język od kącika do kącika.

– Biedronka ma kropki – „stawianie kropek” językiem na podniebieniu.

– Ślimak wychodzi z muszli – język przeciska się między zębami.

– Ślimak zsuwa się po listku – język „ślizga się” po podniebieniu.

Ćwiczenia oddechowe:

1. Na łące wieje mały wiaterek – każde dziecko dmucha lekko na trzymany przed ustami pasek papieru.
2. Teraz wiatr jest mocniejszy – dzieci dmuchają mocniej. (Wdech nosem – wydech ustami, długi, powolny).
3. Wiatr się uspokoił. Możemy wąchać kwiaty (wdech nosem – wydech nosem).

2. W którym słowie  słyszysz szumienie  (SZ)?

Posłuchaj uważnie i klaśnij w dłonie gdy usłyszysz sz.

 Szafa, sala, szynka, szufelka ,sałata, szampon, szopa, szeryf, szum, szałwia, syn, szyba, szelki, sen, szydełko, szyja, samochód, szabla, szatnia, szynka, szorty, sekunda, szufelka, szyld, szyna, sok, szef, sekunda, szopa, szakal, szydełko  smoła, szklanka, sznurek, szpilka, szpital, sztuka, spodnie, sztandar,  szpak, szkoła, sól, sztuka, stolica, szyszka, szpilka, szuflada.

Kasa, koszula, maszyna, kalosze, daszek, kieszeń, paluszek, masło, muszelka, braciszek, włosy, pietruszka, pasek, wieszak, wiersze, naszyjnik, pasta, puszka, groszek, kieliszek, list, maszt, dorsze, obszar, listopad, wianuszek, maszyna, kaszel, lepszy, tańszy, pusty, mniejszy.

Ryż, napis, nóż, talerz, nos, lekarz, kapelusz, wąż, kokos, murarz, kosz ,wiersz, klosz, pas, mysz, Mateusz, Łukasz, Janusz, bandaż, jeż, głos, pióropusz, napis, garaż, farsz, pieprz .

Spróbuj narysować kilka rzeczy, które udało Ci się zapamiętać.

Działania i zabawy

Ćwiczenia oddechowe i ortofoniczne .

WIERSZ  „KROWA I MUCHA”
Patrycja Siewiera- Kozłowska

Była sobie krowa mała,
która pożuć trawkę chciała.

Trawka świeża i zielona,
krówka jest nią zachwycona.

Najpierw wącha, (wdech przez nos)
potem wzdycha (wydech przez usta z głośnym westchnieniem: aaach!)

(a nad trawką mucha bzyka). (bzzzzz- zęby złączone)

Żuje krówka swoją trawkę, (okrężne ruchy żuchwy)

myśli „chyba zjem dokładkę!”

Lecz te myśli jej przerywa mucha,

która ciągle bzyka. (bzzzz- zęby złączone, usta rozciągnięte)

Krowa – pac! – ogonem muchę, (klaśnięcie i wymówienie słowa pac)

mucha  brzęczy wciąż nad uchem! (bzzzz- zęby złączone, usta rozciągnięte)

Tak dzień cały się bawiły,
aż opadły całkiem z siły!

Zabawa w rymy

WIERSZ „ZABAWA W RYMY”
M. Strzałkowska

Raz wybuchła na podwórku awantura,
Bo zginęły pewnej kurze cztery pióra!
Kura gdacze,
kaczka…..( kwacze)
Krowa…..( ryczy)
świnia…..( kwiczy)
owca…..( beczy)
Koza…..( męczy)
a na płocie przy chlewiku
Kogut pieje: kukuryku!
Gdy już każdy wrzasków miał powyżej uszu,
Ze stodoły wyszło pisklę w pióropuszu
Odnalazła kura pióra i umilkła awantura’
A pisklęciu się dostała niezła bura!

BAJECZKA ORTOFONICZNA  „W ZAGRODZIE MAŁGOSI”
Wieczorem w zagrodzie cioci Małgosi
Każde zwierzątko o jedzenie prosi.

Piesek szczeka:
HAU, HAU, HAU,

Kotek miauczy:
MIAU, MIAU, MIAU,

Kura gdacze;
KOD, KO, DA

Kaczka kwacze:
KWA, KWA, KWA

Gąska gęga:
GĘ, GĘ, GĘ

Ona też chce najeść się.

Owca beczy:
BE, BE, BE,

Koza muczy:
ME, ME, ME,

Indor gulaga:
GUL, GUL, GUL

Krowa ryczy:
MU, MU, MU,

Konik parska:
PRR, PRR, PRR

A pies warczy:
WRR, WRR, WRR.

I tak gra orkiestra ta, aż Małgosia jeść im da.

Sygnalizacja bezpieczeństwa

Drukujemy (znajdujące się na końcu wpisu sygnalizatory) lub wykorzystujemy kolorowe kartki/kredki itp. można dołączyć element ruchowy. Wówczas dzieci biegają/szybko chodzą, w zależności od miejsca, w którym się znajdują na komunikat STOP zatrzymuje się i wysłuchują przykładowej sytuacji jeśli uznają ją za bezpieczną ustawiają się/podnoszą kartkę/sygnalizator z kolorem zielonym, za wymagającą ostrożności żółtym, niebezpieczną czerwonym. Można również ustalić, że jeśli uznają sytuacje za bezpieczną zaczynają dalej biegać, średnio wówczas powoli poruszać się po pomieszczeniu a niebezpieczną nadal stoją bez ruchu. Jeśli wybiorą nie odpowiedni sygnał wówczas mówimy UWAGA i rozmawiamy o tej sytuacji, również gdy dotyczy „żółtego” i „czerwonego” światła

Przykład sytuacj, oczywiście mogą być również Państwa pomysły:

1. Czekasz na rodziców, nagle podchodzi do ciebie Pani, której nie znasz i mówi, że mama prosiła, aby Cię podwiozła do domu.

2. W centrum handlowym nagle zauważasz, że nie wiesz gdzie są twoi rodzice, podchodzi do ciebie Pan z ochorny i proponuje pomoc.

3. Kolega z przedszkola, którego lubisz, mówi Ci, żebyć włożył do buzi kilka liści i udawał drzewo. Jeśli tego nie zrobisz nie będzie już cię lubił.

4. Lekarz uprzedza cię o badaniu i prosi, abyś zdjął/ęła koszulkę bo musi cię osłuchać.

5. Stoisz z rodzicem w kolejce, osoba, która stoi za tobą zaczyna coraz bliżej ciebie stać, w pewnym momencie depcze twoją stopę.

6. W przedszkolu idziesz do toalety, kolega proponuje, żebyście weszli do kabiny razem.

7. Znajoma rodziców, którą słabo znasz, na przywitanie tuli cię mocno i zaczyna szczypać po policzkach.

8. Gdy nikt nie widzi kolega proponuje ci, żebyście zdjęli i  zamenili się ubraniami.

9. Odwiedzasz koleżankę/kolegę w jej/jego domu na przywitanie przytula cię.

10. Znajomy z podwórka podbiega do ciebie i proponuje, żebyś dotknął/ęła jakieś nieprzyjemnej mazi.

11. Na placu zabaw pojawia się sąsiad i pyta czy chcesz z nim pójść na spacer z psem.

12. Okazuje się, że nie masz pary, nauczyciel bierze cię za rękę i idzie z tobą w parze.

13. Rodzeństwo/ przyjaciółka/ przyjaciel gdy robisz coś ważnego ciągle ci przeszkadza, stoi nad tobą i pyta co robisz, mimo że prosisz o chwilę ciszy.

14. Rodzice tulą cię do snu i czytają bajkę.

Warto zapytać lub powiedzieć dziecku jak może na sytuacje zagrażające lub niekomfortowe zareagować. Można nawet nauczyć stanowczego wyciągnięcia ręki, głównie do rówieśników, i powiedzenia STOP/ NIE. Dopytujemy dlaczego jakąś sytuacje oceniło na żółto a nie na zielono, bo np. niektóre dzieci ogólnie nie lubią jak się je przytula nie ważne czy to dobra koleżanka/ kolega czy nie. Innym nie będzie przeszkadzało dotknięcie jakieś dziwnej mazi, a inne będą się tego brzydzić. To normalne granice to bardzo indywiudalna kwestia. Są jednak sytuacje, gdy każdy powinien powiedzieć stanowcze NIE!

Alicja Labrenc

 „Pomocna dłoń” – odczytanie listu Skrzata do dzieci i na odrysowanych dłoniach na kartce wypisanie na poszczególnych palcach zobowiązań dziecka, (w jakich czynnościach będzie pomagało?)

LIST OD SKRZATA
Drogie dzieci!
Znam wasze mamusie.

Bardzo ją lubię.

Martwi mnie jednak ich ciężka praca.

Chętnie bym im pomógł, ale jestem już stary i słaby

Wy natomiast możecie wykonać pewne prace w domu, aby waszym mamusiom było lżej. Proponuję, abyście wykonali taką pomocną dłoń, która będzie przypominała wam o waszych obowiązkach domowych.
Liczę na was dzieciaki.

Skrzacik

Propozycja pochodzi ze strony:

https://www.przedszkola.edu.pl/w-rodzinie-wszyscy-wzajemnie-sobie-pomagamy—scenariusz-zajec-dla-6-latkow.html

Zabawy rozładowujące napięcia na co dzień

Proponowane aktywności stanowią część metody Ruchu Rozwijającego Sherborne. Warto wprowadzić je do codzienności, w formie zabaw i swobodnej aktywności w relacji rodzic – dziecko. Podążamy za dziećmi i sprawdzamy z nimi, jakie formy są dla nich bezpieczne i w których chcą uczestniczyć

Partner „aktywny” i partner „bierny”(relacja opiekuńcza)

„ spacer ”- chodzenie na stopach rodzica, dziecko staje swoimi stopami na stopach rodzica i tak spacerują. Można wprowadzić modyfikację, dziecko może nadawać kierunek, być nawigatorem itp. °

„naleśnik” – zawijamy dziecko w koc i robimy różne wariacje z naleśnikami, naleśniki można „sypać cukrem” (stukać palcami po pleckach udając sypanie), „smarować dżemem”, „kroić”, zjadać itd. ° „ s

spaghetti” – ciągniemy koc, a na końcu koca siedzi dziecko

„prowadzenie ślepca” – dziecko zawiązuje nam oczy i nas prowadzi, pomaga nam ominąć przeszkody, potem zamiana

„kołyska” – rodzic bierze dziecko na ręce/koc i kołysze jak na kołysce (do wersji z kocem potrzebna jest dwójka dorosłych)

pozycja stojąca (tyłem) – dziecko delikatnie kładzie się na plecach rodzica, a ten stara się częściowo przyjąć ten ciężar a później przyjąć go całkowicie, tak aby dziecko mogło oderwać nogi od podłoża.

Zabawy uświadamiają jak ważna jest relacja, bezpieczeństwo, możliwość bycia zaopiekowaniem J

Przykłady wykonywania ćwiczeń dostępne np. na poniższych filmikach

https://www.youtube.com/watch?v=scEAAU501lM

https://www.youtube.com/watch?v=PWWLrlzvaIA

https://youtu.be/VytynJzSxK4

Temat dotyczący tolerancji, jest bardzo ważny, ale niełatwy, dlatego przed poruszeniem go z dziećmi warto wcześniej przejrzeć zawarte tutaj treści oraz przygotować się na ewentualne dodatkowe pytania, jak również dopasować treści do swoich, dzieci J

Po obejrzeniu lub przeczytaniu bajki „Brzydkie kaczątko” zadajemy dzieciom poniższe pytania:

https://www.youtube.com/watch?v=AJ2p7X31xKU

1. Dlaczego kaczki nie chciały bawić się z „brzydkim kaczątkiem”?

2. Czym się różnił? Czy to oznacza, że był gorszy lub mniej przyjazny, mądry itp.?

3. Czy w takim razie wszyscy, którzy są do nas podobni (np. mają taki sam kolor włosów i oczu) są zawsze tak samo mili, „fajni”?

4. Jak zachowywali się wobec kaczątka inne zwierzęta:pies, kura?

5. Jak się czuło kaczątko? O czym marzyło?

6. Czy warto być takim samym jak inni? Dlaczego jest wtedy łatwiej czy inny znaczy gorszy czy wyjątkowy?

7. Do kogo było podobne kaczątko jak urosło i jak zmieniło się podejście innych do niego?

8. Co by się stało gdyby nikt ani mama ani starszy mężczyzna się nim nie zajęli/ nie wspierali?

9. Jak powinno się traktować osoby, które wyglądają inaczej np. przez chorobę, noszenie okularów, czy kolor skóry?

10. Czy mają wpływ na to, że wyglądają inaczej lub są chore?

11. Uważasz, że łatwo jest kogoś pochopnie (za łatwo/ na podstawie pierwszego wrażenia) błędnie ocenić? Czy w bajce była taka sytuacja? Co można stracić gdy kogoś tylko z powodu wyglądu odrzucimy (np. mądrego, godnego zaufania przyjaciela)?

12. Zapytaj rodziców co to jest tolerancja i dlaczego każdemu należy się szacunek (nie ważne jak wyglądamy, w co wierzymy, w jakim języku mówimy WSZYSCY jesteśmy równi, tak samo ważni, czujemy to samo i potrzebujemy tego samego- akceptacji, przyjaciół, miłości)

Polecana książka:

„Rasizm nietolerancja NIE” Florence Dutheil

Pozdrawiam

Alicja Labrenc

psycholog

W zabawie biorą udział co najmniej dwie osoby, wyznaczamy start oraz metę, możemy również zrobić tor przeszkód, ale meble w pokoju będą naturalnymi przeszkodami

Każdy z uczestników kładzie na plecy poduszkę (najlepiej podobne, tak aby jedna nie była „wypukła” a druga płaska i dzięki temu łatwiej układała się na plecach)

Zadanie polega na pokonaniu trasy bez zgubienia poduszki, jeśli ta spadnie zaczynamy od miejsca, w którym się to wydarzyło.

Możemy również zmieniać zabawę poprzez kładzenie poduszki na brzuchu, lub między nogami i skakanie z nią, położenie woreczka lub czegoś małego na głowie, możemy iść tyłem itp.

Zabawa może zarówno mieć formę wyścigu: kto pierwszy, zorganizowana na szybkość: każdy osobno startuje komu uda się najszybciej dojść do mety lub skupić się wyłącznie na dokładności wykonania zadania J

WARTO

Pod koniec zabawy jako jej podsumowanie a wstęp do kolejnych zadań związanych z tematyką tolerancji, zapytać dzieci:

1. Co było łatwe a co trudne? Co ci się podobało a co nie?

2. Czy chodzenie na co dzień np. z poduszką na plecach byłoby łatwe/miłe? Jak zareagowaliby inni? Jak ty być zareagował/a na kogoś wyglądającego i poruszającego się inaczej? Co byś pomyślał/a?       Są wokół nas osoby mające trudności z poruszaniem się?

3. Uważasz, że są osoby, które z własnej woli chciałyby np. poruszać się tak wolno, z trudnością jak podczas tego zadania my? Czy one tak jak my po zakończeniu zabawy mogą „zdjąć poduszkę” i ułatwić sobie wykonywanie codziennych czynności?

Alicja Labrenc

psycholog

Łowienie makaronowych „rybek”

Do zabawy potrzebujemy: makaron (rurki, najlepiej różne wielkości), słomki, kawałka papieru oraz pojemniczka/ miseczki/talerzyka.

Na kartce, najlepiej niebieskiej, można z dzieckiem wyciąć kształt wody, rozsypujemy makaron. Zadaniem dziecka jest za pomocą słomki „nabierać go” i wkładać złapany makaron do pojemniczka.

MODYFIKACJE:

Warto zmieniać rękę, np. raz prawą raz lewą, można użyć kolorowego makaronu  i poprosić o przełożenie w danym momencie np. tylko czerwonego, przenosić go nie do pojemniczka a raz na prawą stronę kartki raz na lewą.

Można również zrobić mini zawody kto więcej makaronu złapie J jednak na początek zachęcam do powyższego ćwiczenia w formie rozgrzewki.

WAŻNE jest, aby dziecko nie przytrzymywało makaronu, używało jednej do nabierania i przenoszenia makaroniku, znaczy rybki 😉

https://www.instagram.com/p/B_r4ymalq01/

Alicja Labrenc

psycholog

Drodzy Rodzice,

z myślą o Was i Waszych dzieciach stworzyłam stronę z materiałami, propozycjami zabaw, ćwiczeń rozwijających różne sfery rozwoju oraz wskazówkami i polecanymi książkami, pomocami, stronami:

https://okiem–psychologa.blogspot.com/

Mam nadzieję, że każdy znajdzie tutaj coś dla siebie 🙂

Zmagamy się z niecodzienną sytuacją, więc uważam, że każda forma pomocy, w tym dostęp do wskazówek, materiałów, pomysłów na zabawy, może być cenna.

Zbiór materiałów jest systematycznie powiększany i podzielony został na kilka kategorii:

Dla Rodziców – wskazówki jak zorganizować, rozplanować dzień łącząc pracę zdalną z nauką dzieci w domu, jak zadbać o siebie, co powinniśmy wiedzieć o emocjach dzieci, kilka polecanych stron, webinarów. Ponadto kilka wskazówek na temat czasu ekranowego, trudnych zachowań dzieci.

Emocje – materiały, krótkie artykuły, wskazówki jak rozmawiać z dziećmi o emocjach, jak wykorzystywać gry, zabawy do rozwijania umiejętności emocjonalnych i społecznych, polecana literatura, strony

Koncentracja, pamięć…. – materiały, zadania rozwijające umiejętności z zakresu pamięci, koncentracji uwagi, spostrzegawczości, ale również analizy i syntezy, logicznego myślenia

Koronawirus – polecane filmiki, książeczki, strony ułatwiające rozmawianie z dziećmi o wirusie oraz kilka wskazówek na co w tym czasie szczególnie zwrócić uwagę.

Grafomotoryka– zadania ćwiczenie rozwijające motorykę małą, zarówno poprzez rysowanie, kolorowanie, wycinanie, ale również inne zabawy 🙂

Sensoryczne– propozycje zabaw wykorzystujące zmysły, zarówno dotyk, jak również smak, zapach, słuch

Pozdrawiam serdecznie i życzę wszystkiego dobrego

Alicja Labrenc

psycholog

WHO zaleca, by dzieci poniżej 5. roku życia nie patrzyły w ekran dłużej niż godzinę dziennie.

Z roku na rok obniża się wiek, w którym dzieci po raz pierwszy samodzielnie korzystają z internetu.
Obecni uczniowie podstawówek i gimnazjów mieli wtedy średnio 6 lat i 10 miesięcy.

Uczniowie szkół ponadgimnazjalnych – ok. 8 lat.

W poprzedniej edycji badań, przeprowadzonej w 2016 r., średnia wieku, wynosiła ok. 9 lat i 5 miesięcy.

Nieumiejętne korzystanie z komputera;
Negatywne konsekwencje na wszystkie sfery rozwoju
• rozwój fizyczny
• rozwój psychiczny
• rozwój społeczny
• rozwój intelektualny

Skutki psychiczne, intelektualne i społeczne
• zaburzenia snu,
• deficyty uwagi,
• nadaktywność psychoruchowa,
• agresja,
• słabsze umiejętności społeczne,
• depresja
• niższe osiągnięcia szkolne (u młodszych dzieci problemy z nauką czytania, wyraźnego pisania i mówienia)
Skutki neurologiczne
Neurolog Susan Greenfield

„Mózg wpatrzony w ekran jest jak w letargu, nie uczy się logicznego myślenia. Dlatego nie oczekujmy, że dając dziecku tablet uczymy go zdolności koncentracji”.
Amerykańska Akademia Pediatrii
ścieżki neuronowe kontrolujące reakcje społeczne i wyobraźnię rozwijają się we wczesnym dzieciństwie. Jeśli wtedy „potraktujemy” je zbyt dużą dawką ekranów nasze dziecko może dorosnąć bez wykształcenia zdolności do kreatywnej i samodzielnej zabawy oraz nawiązywania trwałych relacji w świecie rzeczywistym. Wszystko przez to, że struktury mózgu przeorganizują się na odbieranie i przetwarzanie informacji obrazowych, a nie językowych.

Dlaczego tak ważna równowaga?
• zabawa w „realu” jest niezbędna dla prawidłowego rozwoju dziecka, tak jak sen i dobra dieta
• dzięki niej dziecko uczy się rozwiązywać problemy, staje się zaradne, wytrwałe w dążeniu do celu i odporne emocjonalnie
• zabawa w grupie rówieśniczej to nauka nawiązywania zdrowych relacji, czyli lekcja empatii i komunikacji
• aktywność w realnym świecie napędza naturalną u dzieci chęć poznawania świata, a to z kolei filar do zdobywania wiedzy w późniejszym życiu

EWOLUCJA:

Modelowanie
• zaciekawmy dzieci otaczającym światem,
aby przekazać wartości, pokazać jak można wykorzystać wolny czas bez urządzeń elektronicznych
• nie nadużywajmy urządzeń mobilnych w towarzystwie dzieci
ma to wpływ na pogorszenie jakości kontaktów z dzieckiem ponadto dzieci nas obserwują   i naśladują
• korzystajmy z książek i gier planszowych
urozmaicona forma interakcji z małym dzieckiem stanowią dobrą alternatywę dla urządzeń elektronicznych

Niebezpieczne zachowania rodziców

• troll parenting
zjawisko polegające na podawaniu informacji intymnych, nieraz wyśmiewaniu dziecka w sieci, poprzez podawanie upokarzających faktów z życia, publikowanie zdjęć, filmików, w internecie
Z Facebooka korzystają już dzieci w wieku 7 lat
więc jeżeli zamieszczamy zdjęcie dziecka 4- czy 5-letniego, to za 3 lata ktoś np. jego rówieśnik może już takie zdjęcie odnaleźć i wykorzystać przeciwko niemu
Pamiętaj o ustawieniach prywatności
na zagrożenia zwraca też uwagę policja ostrzega przed czyhającymi przestępcami i apeluje do rozsądku rodziców, gdy publikujemy zdjęcie w sieci, nigdy nie wiemy, kto je ogląda i w jakim cel

SPOŁECZNE UCZENIE SIĘ

Eksperyment (Bandura)
dzieci oglądają filmik, na którym osoba dorosła zadaje ciosy nadmuchanej lalce „Bobo” ponadto lży słownie na nią
po jego obejrzeniu dzieci wchodzą do pomieszczenia, gdzie znajduje się lalka „Bobo”

CO SIĘ DZIEJE?
dzieci nie tylko kopiują zachowania osoby dorosłej z filmiku, ale realizuje nowe agresywne zachowania!

DLACZEGO TO TAKIE WAŻNE?
społeczne uczenie się występuje głównie w środkach masowego przekazu, w tym w TV

Badania pokazują, że w:
58% wszystkich programów telewizyjnych pokazuje przemoc
78% tych programów przemoc nie pociąga za sobą wyrzutów sumienia, krytyki, kary
40% aktów przemocy inicjowanych jest przez bohaterów atrakcyjnych dla dziecka
dzieci z reguły są bardziej wrażliwe niż dorośli, to co zobaczą np. w telewizji ma większy wpływ na ich postawy i zachowanie

wykazano, że oglądanie programów pełnych agresji powoduje, iż w wieku adolescencji są one bardziej agresywne niż rówieśnicy

Jaki ma to wpływ na postawy i zachowania dzieci?
„Jeśli oni mogą to robić, to i ja mogę”
„Ach, więc tak to się robi”
„Myślę, że to co czuję musi być związane z uczuciami agresywnymi”
„Hm, kolejna brutalna bijatyk, ciekawe co jest na innym kanale” ZNIECZULICA

Niebezpieczeństwa w sieci
Z najnowszych badań przeprowadzonych w Polce wynika, że
• 79% uczniów miało negatywne doświadczenia w wirtualnym świecie , w tym 52 % doświadczyło zastraszania lub innego cyberprzestępstwa
•  49 % spotkało się w Internecie z filmami lub grami przedstawiającymi przemoc
• 40 % uczniów przerywa to, co ogląda w Internecie, gdy w pokoju pojawiają rodzice
• 18 % dzieci uważa, że ich rodzice nie mają pojęcia, jak oni spędzają swój czas w sieci
• 4 % rodziców  przyznaje, że nie wie, co ich dziecko robi w Internecie

Jak chronić dzieci?
Od najmłodszych lat uczenie dzieci podstawowych reguł:
• nierozmawianie z nieznajomymi,
• niepodawanie prywatnych danych, np. wysokości zarobków rodziców czy miejsca zamieszkania,
• zachowywanie kultury w internecie i szybkie reagowanie na niekomfortowe sytuacje
• konsultowanie z rodzicami treści i materiałów, które publikuje w sieci, uświadamiając im, że raz opublikowana rzecz już w internecie zostaje

Kultura w internecie
• przypominanie dzieciom o zasadach dobrego wychowania również w sieci
• w każdej dziedzinie naszego życia , podobnie w Internecie obowiązują  reguły min. używania odpowiedniego słownictwa, bycia miłym

Wspólne odkrywanie internetu
• bądź pierwszą osobą, która zapozna dziecko z internetem
• odkrywajcie wspólnie jego zasoby
• spróbujcie znaleźć strony, które mogą zainteresować wasze pociechy, a następnie zróbcie listę przyjaznych stron
• jeśli wasze dziecko sprawniej porusza się w sieci-nie zrażajcie się- poproście, by było waszym przewodnikiem po wirtualnym świecie
• ustalcie podstawowe zasady
• bądź pierwszą osobą, która zapozna dziecko z internetem
• odkrywajcie wspólnie jego zasoby
• spróbujcie znaleźć strony, które mogą zainteresować wasze pociechy, a następnie zróbcie listę przyjaznych stron
• jeśli wasze dziecko sprawniej porusza się w sieci-nie zrażajcie się- poproście, by było waszym przewodnikiem po wirtualnym świecie
• ustalcie jakie konsekwencje czekają dziecko za nieprzestrzeganie zasad korzystania z sieci
• zachowanie zdrowej równowagi między grami w internecie a ciekawymi/ edukacyjnymi stronami

Mądre wspieranie
• często zdarza się, że dzieci  przypadkowo znajdą się na stronach adresowanych do dorosłych
• bywa, że w obawie przed karą, boją się do tego przyznać
• ważnym jest, by dziecko ci ufało i mówiło o tego typu sytuacjach; by wiedziało, że zawsze może się do ciebie zwrócić
• rodzic a nie internet od rozwiązywania problemów dziecka

Zgłaszanie nielegalnych i niewłaściwych treści
• wszyscy musimy wziąć odpowiedzialność za niewłaściwe czy nielegalne treści w internecie
• pomoże to likwidować szkodliwe zjawiska szerzące się przy użyciu stron internetowych
• nielegalne treści można zgłaszać na policję lub do współpracującego z nią punktu kontaktowego ds. zwalczania nielegalnych treści w internecie
dyzurnet.pl

Programy filtrujące
• Cenzor
• X-Guard
• Motyl
• Beniamin
• Opiekun dziecka w Internecie
• Nadzorca
• Opiekun ucznia w Internecie

Przed udostępnieniem dziecku urządzenia z dostępem do internetu
• odpowiednio skonfiguruj ich system operacyjny w przypadku tabletów i smartfonów z systemem android warto odpowiednio skonfigurować Google Play, przeglądarkę oraz aplikację serwisu YouTube
• w nowszych wersjach systemu istnieje także możliwość stworzenia profilu ograniczonego, który będzie stanowił bezpieczną przestrzeń dla dziecka
• jeżeli dziecko korzysta z internetu na komputerze wyposażonym w system Windows, możemy aktywować moduł ochrony rodzicielskiej, który umożliwia kontrolowanie czasu korzystania z komputera oraz ograniczenie dostępu do wskazanych gier i aplikacji.

Strony dla rodziców i dzieci
Bezpłatny kurs internetowy dla rodziców
fundacja.orange.pl/kurs
rodzice.fdds.pl
Strona o bezpieczeństwie w sieci dla dzieci
sieciaki.pl
Przed zakupem gry:
• zapoznać się z informacjami od dystrybutorów oraz opiniami innych internautów
• obejrzeć na YouTube, filmików prezentujących ich działanie aplikacji lub przebieg gry
• system klasyfikacji gier PEGI: na pudełkach gier zamieszczane są etykiety wskazujące na minimalny dopuszczalny wiek, po osiągnięciu którego można korzystać z gry, jak również ostrzegające przed pojawiającymi się w niej niebezpiecznymi treściami. Informacje o ocenie danej gry w systemie PEGI znaleźć można również w Internecie na stronie
pegi.info

Niewłaściwe bajki/ filmy
• większość bajek dostępnych na popularnych kanałach dla dzieci nie przekazuje żadnych treści edukacyjnych, jest pełna agresji
• zawsze obejrzyjmy bajkę/ odcinek przed zaprezentowaniem go dziecku
• uważajmy na to co sami oglądamy, dziecko widzi więcej niż nam się wydaje

Dziecko to NIE mały dorosły
• Dziecko oglądające horrory, kryminały już w wieku 6/8 lat!
Skutek: strach/ zaburzenia snu/ niepewność
• Oglądanie bajek, w których często dzieci się biją, krzyczą na dorosłych
Skutek: brak autorytetu/ zachowania trudne
• Długie granie w gry pełne efektów specjalnych
Skutek: problemy z koncentracją, zapotrzebowanie na wysoką stymulacje, szukanie wrażeń a nawet próba naśladowania bohaterów

Elektronika NIE jako nagroda!!!
• dziecko nawet starsze dalej powinno używać komputera pod kontrolą rodzica, nie codziennie i nie jako nagroda czy motywacja!
• korzystanie z urządzeń mobilnych jako nagroda, a zakaz ich używania jako kara podnosi w oczach dzieci atrakcyjność tych urządzeń i wzmacnia przywiązanie do nich

Cyberświat to również pozytywne strony, takie jak:
• zdobywanie i poszerzanie wiedzy
• rozwijanie zainteresowań
• dzielenie się swoimi zainteresowaniami
• łatwy dostęp do informacji
• prezentacja swojej twórczości
• komunikacja ze znajomymi na całym świecie
• nawiązywanie wartościowych kontaktów
• źródło rozrywki

Polecane strony
• grydladzieci.edu.pl
• squla.pl
• zyraffa.pl
• pisupisu.pl

Pomysły na zabawy z dziećmi:
• marsjanki.pl
• Printoteka.pl

Alicja Labrenc

psycholog

MODYFIKACJA:

Można również stworzyć własnego Twistera, zamiast śladów na kartkach zaznaczyć kolory, można też narysować kolorowe ślady J dodatkowo zrobić małą tarczę do losowania lub samemu podawać dzieciom instrukcje gdzie mają położyć prawą, lewą, dłoń, stopę J

MIŁEJ ZABAWY!

Poniżej zestaw potrzebnych do zabawy śladów

Alicja Labrenc

psycholog

Kolorowe kwadraty- kodowanie

Najpierw kolorujemy wybranymi kolorami narysowane lub wydrukowane (poniżej do pobrania pusta plansza) kwadraty i koła, które są „instrukcją” oraz plansze z kwadratami 4×4 lub 5×5.

Następnie dajemy dziecku pustą planszę z kwadratami, w której ma narysować koła o odpowiednim (zakodowanym) kolorze. W przykładzie poniżej na polu, które jest czerwone ma znaleźć się nie czerwone koło, a zielone koło (według instrukcji powyżej)

 Wypełniony wzór z instrukcją oraz zakodowanymi polami:

Rozwiązanie kodowania wg wzoru:

Alicja Labrenc

psycholog

Poniższe wskazówki inspirowane są webinarem Magazynu Kreda. Był dostępny za darmo, obecnie można go pobrać, ale niestety odpłatnie, na stronie /sklep.magazynkreda.pl/

1. Obserwować i dopasować rytm:

Zaobserwować kiedy dzieci najchętniej/ najlepiej rysują, bawią się, odpoczywają a kiedy uczą.
W tych godzinach, jeśli łączą się z czasem, gdy Rodzic najlepiej pracuje, może wykonywać swoje obowiązki.

Warto poczekać aż dziecko naturalnie se obudzi wtedy Rodzic może popracować, nie warto budzić dzieci „na siłę”

Dostosowujemy się do naszego naturalnego trybu

Jeśli to możliwe możemy wystąpić z prośbą o zmianę godzin pracy lub wyznaczenie zadań a nie godzin, dzięki czemu nasza praca będzie bardziej efektywna (niestety nie każdy może sobie na to pozwolić)

2. Znajdźmy czas, żeby usiąść i porozmawiać:

Poświęćmy ten czas tylko dla bliskich, z dala od myśli i np. elektroniki związanej z pracą czy szkołą. przedszkolem.
Stwórzmy miłą atmosferę, np. ładnie przystrojony stół, pyszna herbata, ciasto, kwiaty w wazonie itp.
Warto zacząć od powiedzenie każdemu kto siedzi przy stole czegoś miłego, podziękować lub wesprzeć
Można też wykorzystać ten czas do rozwiązania konfliktu, jeśli jakiś się pojawił

Ustalamy zasadę, że słuchamy się nawzajem, nie przerywamy, każdy jest tak samo ważny. Tworzymy poczucie bezpieczeństwa.

Wspólnie ustalamy jak będzie wyglądał harmonogram, plan naszego dnia.
Zapisujemy lub tworzymy piktogramy (przykładowe plany tutaj) wpisujemy godziny lub zwracamy uwagę na to co po czym nastąpi (dla młodszych dzieci).
Pytamy dzieci kiedy lubisz … chciałabyś … (poczucie sprawczości)

WERYFIKUJEMY PLAN! Plan jest dla człowieka  a nie człowiek dla planu, jeśli coś nie zdaje w praktyce egzaminu, zmieniamy to!

Młodsze dzieci potrzebują rytmu, wiedzieć co po czym następuje- widzieć to!

3. Dla dzieci szkolnych:
wieczorem pisanie w zeszycie, które zadanie na następny dzień ma być wykonane. Zaznaczenie tych, które może zrobić samo a które razem z rodzicem

4. Napisanie listu do dziecka
Jeśli chcemy je o coś poprosić lub za coś podziękować

5. Stwórzmy losy:
Mogą mieć formę obrazków, dziecko gdy nie ma pomysłu na zabawę lub my akurat nie możemy się z nim pobawić może wylosować wybraną aktywność.
Losy mogą również służyć do ustalenie kolejności poszczególnych zabaw, zajęć

6. Tajemnicze skrzynki- dla młodszych dzieci;

Najlepiej, aby pudełka schowane były na co dzień wysoko, niedostępne. Kiedy potrzebujemy np. rozmawiać przez telefon i zająć czymś dziecko dajemy mu zawartość pudełka. Można mieć przygotowane kilka.
W środku najlepiej sensoryczne materiały np. piasek, mąka, do wykonywania na nich śladów, przelewanie wody, połączone opaski/chusteczki kolorowe, wyciągane jako długi sznur, nakręcanie nakrętek itp.

Ważne, aby dziecko było bezpieczne podczas wykonywania tych zabaw i pamiętać, że niektóre mogą wymagać zrobienia bałaganu 😉 nie musimy jednak na takie się decydować

7. Tworzenie strefy pracy:
Nasz mózg przełącza się automatycznie w tryb np. odpoczynku czy spania gdy leżymy w łóżku
Warto, więc stworzyć przestrzeń, która będzie wyłącznie służyła do pracy lub nauki.

8. Dbajmy o siebie:
Ustalmy razem z osobą, która pomaga nam w wychowaniu dziecka lub samym dzieckiem kiedy będzie czas na nasze wyłączenie się.
Robimy wtedy coś tylko dla siebie, co najbardziej lubimy.
Jeśli to możliwe każdy z rodziców ustala kiedy będzie jego np. 30 minut bez nikogo, wówczas drugi zostaje z dziećmi oraz kiedy nastąpi zmiana

Zadbajmy również o randki z partnerem, wspólny czas tylko we dwoje.

9. Dzielmy obowiązki
Włączajmy domowników do obowiązków, łączmy je w formie zabawy, zachęcajmy do pomocy. Jedna osoba nie jest w stanie zadbać o dom, edukacje, zabawę i pracę 🙂

Propozycje ćwiczeń ułatwiające dbanie o siebie

Bardzo ważne jest, aby Rodzice w tym czasie, ale również na co dzień zadbali o siebie i swoje emocje. Poniższe zadania można wykonać samodzielnie, jak również całą Rodziną, aby docenić siebie i zobaczyć wszystko z nieco innej, bardziej pozytywnej perspektywy.

Ćwiczenie 1. Co o sobie wiemy?

1. Co lubi najbardziej robić ….?

2. W czym jest dobra/y….?

3. Co najbardziej denerwuje…..?

4. Co lubi najbardziej jeść…..?

5. Kogo lubi najbardziej (w przedszkolu/szkole/pracy)…..?

6. Jaki kolor lubi najbardziej …..?

7. Jakie jest ulubione zwierzątko …..?

8.Gdzie i z kim lubi najbardziej spędzać wolny czas ….. ?

Dodatkowe pytanie, które ma być pozytywną informacją a nie sprawdzić czy odpowiemy jak osoba, której dotyczy pytanie:

Jaki/ jaka jest? POZYTYWNE CECHY…..

Można pytać o każdego domownika po kolei (w miejsce ….) po wypełnieniu lub wymyśleniu w przypadku dzieci wszystkich odpowiedzi po kolei podaje na głos poprawne 😉 osoba, której dotyczy pytanie. Może przyznawać sobie punkty sprawdzić kto zna pozostałe osoby najlepiej 

Ćwiczenie 2 rundka

Najmilsza rzecz, jaka mnie spotkała w ubiegłym tygodniu!

 Inne pytania do rundki:

1. Jestem mistrzem ………

2. W wolnym czasie lubię ………

3. Bardzo czekam na ………

4. Moja najlepsza cecha to ………

5. Lubię w sobie ………

6. W ten weekend chciał(a)bym ………

Ćwiczenie 2 Odrysowujemy na kartce swoje dłonie. W poszczególne palce spiujemy u siebie i dziecka następująco: kciuk – potrawa, którą umiem przygotować, palec wskazujący – aktywność/zajęcia, z której jestem dobry, palec środkowy – mój największy sukces, palec serdeczny – osoba, która mnie lubi, mały palec – moja największa zaleta. Następnie porównujemy z innymi nasze dłonie, z kim mieliśmy najwięcej wspólnych „palców”?

Co zapamiętaliście o sobie nawzajem? Co was zaskoczyło?

 3. Na stronie;  https://www.therapytools.pl/do-pobrania/    pomocne pliki, np.

• Chwalę siebie
• Na tropie

4. Jestem wdzięczna/y za….

Codziennie wypisywanie i np. wkładanie do słoiczka, pudełka rzeczy, za które jestem tego dnia wdzięczna lub robienie raz w tygodniu podsumowania

5. Robić rzeczy, które się lubi,

• oglądać np. spektakle teatralne w internecie lub odwiedzać wystawy Muzeów online o pysznej kawie/herbacie przy dobrej książce/muzyce/filmie nie wspominając
• Pobyć czasem samej/samemu, mieć czas tylko dla siebie na reset J
• Prosić o pomoc przy obowiązkach.
• Uczyć dzieci „zajmować się sobą”
• Korzystać z różnych metod relaksacji

GDY ZADBAMY O SIEBIE ŁATWIEJ BĘDZIE NAM ZADBAĆ O INNYCH J

W razie wszelkich Państwa lub Dzieci wątpliwości, pytań, trudności związanych z zaistniałą sytuacją, jak również potrzebnych materiałów, wskazówek dotyczących zorganizowania czasu, pracy z dziećmi w domu, proszę pisać na poniższy adres e-mail:

alabrenc@gmail.com

Alicja Labrenc

psycholog

Ćwiczenia usprawniające aktywne słuchanie i koncentracje

• zabawy ruchowe z wykorzystaniem szyfru np. gdy powiemy „koło” to dziecko musi zrobić „obrót”  „trójkąt”- poskok a „kwadrat”- przysiad

Możemy albo po kolei wymieniać najpierw krótkie szeregi figur np. po 3 później je wydłużać lub pokazywać narysowane figury.

Ważne, aby dopilnować poprawności wykonania, kolejności wykonywanych przez dziecko czynności (w tym celu można wcześniej wypisać sobie zaszyfrowane „polecenia”)

• zabawa ruchowa , w której tworzymy np. z kartek mini labirynt, dziecko ma zawiązywane oczy i dostaje „komunikaty” jak go przejść za pomocą dotknięcia, gdzie dotknięcie w: „głowę” oznacza idź prosto, „w prawe ramię”: idź w prawo a „w lewe ramię”: idź w lewo. Przykład ćwiczenia na poniższym filmiku:

https://www.instagram.com/etkinlik_rehberim/p/BpcgefOFiR5/

• rysowanie po plecach rodzic zaczyna rysować jakiś wzór na plecach dziecka, ono rysuje je kolejnej osobie (jeśli udział biorą więcej niż 2 osoby) a ostatnia musi narysować to co poczuła na kartce. Zadanie można również wykonywać w dwie osoby. Warto wcześniej narysować sobie na osobnych kartkach, proste wzory i potem je losować J
• rysowanie według  instrukcji wersja I– np. na środku znajduje się pomarańczowy dom, z czerwonym dachem. Na środku są brązowe drzwi a nad nimi okrągłe okienko. Po prawej stronie drzwi również jest okno, ale czerwone. Po lewej stronie domu jest czarny płot a na nim siedzi kot w paski. Przed domem rosną kwiaty, różowe i fioletowe. Po prawej stronie domu rośnie jabłoń.

Warto mieć wcześniej narysowany rysunek, aby łatwiej było opisywać i sprawdzić/ porównać potem oba rysunki

• rysowanie według instrukcji wersja II– dwie osoby rysują dowolny obrazek, nie pokazując go drugiej osobie, wykorzystując określoną ilość kolorów i elementów (ustalenie dokładnie ilu lub ile maksymalnie, tak aby dziecko nauczyło się podążać za instrukcjami) po ustalonym czasie pierwsza osoba jak najdokładniej potrafi opowiada drugiej o tym jak wygląda jej rysunek, tak aby mogła go odwzorować nie widząc go. Potem zmiana ról i porównanie obrazków.

W razie wszelkich Państwa lub Dzieci wątpliwości, pytań, trudności związanych z zaistniałą sytuacją, jak również potrzebnych materiałów, wskazówek dotyczących zorganizowania czasu, pracy z dziećmi w domu, proszę pisać na poniższy adres e-mail:

alabrenc@gmail.com

Alicja Labrenc

psycholog

źródło:  zamiastkserowki.edu.pl/2014/11/mucha-skoncentruj-sie.html

 -układanie obrazka według współrzędnych (A1,B2 itd.) tzw. ukryty obrazek lub zaszyfrowane obrazki:

źródło: mamawdomu.pl/2016/04/jak-zachecic-dziecko-do-czytania-czyli-pomysl-na-zaszyfrowane-obrazki.html

– jeśli nie mają Państwo możliwości druku można skorzystać z poniższej strony, jednak ważne jest, aby dziecko nie spędzało za dużo czasu przed ekranem, robić dużo przerw

 https://www.janauczycielka.com/gry-interaktywne/

Mogę również udostępnić materiały do „wykonania” / wydrukowania samodzielnie podobnych zadań, proszę wówczas o kontakt (mail na końcu wpisu)

 Wykorzystanie gier takich jak:

• sudoku obrazkowe lub liczbowe
• układanie tangramów (potrzebne elementy układanki można wykonać samodzielnie, a wzory do układania są dostępne w internecie mogę również przesłać Państwu sobie, proszę wówczas o kontaktJ)
• memory
• duble obrazkowe (do pobrania różne wersje np. na pinterest.pl lub printoteka.pl )
• kinezjologia edukacyjna Dennisona, np.

Poniżej znajdują się przykłady ćwiczeń zamieszczam dla ułatwienia również link do filmików, pokazujących jak je wykonywać:

https://www.youtube.com/watch?v=h_ytkXXm-YE

https://www.youtube.com/watch?v=na3_O-AjRDQ

https://www.youtube.com/watch?v=FXr9vsCtRZI

https://www.youtube.com/watch?v=TWaTtkWu81w

Ruchy naprzemienne

przekazanie informacji od prawej półkuli do lewej połowy ciała i odwrotnie, likwiduje odwracanie liter i cyfr, prawidłowo układa ciało podczas czytania.

Pozycja Cooc’a lub Dennisona

Skrzyżować nogi w kostkach, wyciągnąć ręce przed siebie i przekręcić dłonie grzbietami do siebie tak, by kciuki skierowane były w dół. Teraz przełożyć jedną rękę przed drugą tak by dłonie dotykały się wewnętrznymi stronami (kciuki są nadal skierowane w dół), skrzyżować palce dłoni, zgiąć ręce w łokciach oprzeć ręce na piersi. Zamknąć oczy, język położyć na podniebieniu. Oddychać swobodnie. Czas ćwiczeń około 2 minuty. Zwalniamy język, nogi i ręce swobodnie opuszczamy. Pozycja Cooc‘ a, to emocjonalna stabilność, „uziemienie”, zwiększenie uwagi, swobodny ruch czaszki, wyraźne słyszenie, mowa, pisanie prac kontrolnych.

Rysowanie leniwych ósemek na papierze lub w powietrzu (tzw. słoń)

Stanąć, wyciągnąć przed siebie lewą rękę, zacisnąć pięść, a kciuk skierować do góry, narysować kciukiem w powietrzu znak „położonej ósemki” wodząc oczami za ręką –głowa jest nieruchoma. Ruch zaczynamy zawsze w lewo do góry. To samo powtarzamy prawą ręką, a potem obiema jednocześnie. Ćwiczenia te wpływają na poprawę wzroku oraz procesu czytania ze zrozumieniem.

Wyciągnąć lewą rękę w przód, grzbietem dłoni do góry, głowę położyć na ramieniu wyciągniętej ręki, nogi lekko ugięte, mały rozkrok. Rysujemy w powietrzu obszerne leniwe ósemki (ucho przyklejone do ramienia). Całe ciało prostujemy. Następnie to samo z prawą ręką. Ćwiczenie to uaktywnia twórcze myślenie, pomaga rozwinąć się pamięci długoterminowej.

Rysowanie oburącz ( symetryczne bazgranie)

Rysujemy jednocześnie obiema rękami linie, figury, kształty ( koła, trójkąty, serce, choinkę, bałwana…) , z których każda rysowana jedną ręką jest lustrzanym odbiciem drugiej, rysowanej w tym samym czasie drugą ręka. Możemy rysować w powietrzu lub na kartonie. Działanie: poprawia pisanie i rysowanie, powoduje rozwój twórczego myślenia, zdolności plastycznych. Kilka minut tego ćwiczenia daje głęboką relaksację wzrokowo- ruchową.

W razie wszelkich Państwa lub Dzieci wątpliwości, pytań, trudności związanych z zaistniałą sytuacją, jak również potrzebnych materiałów, wskazówek dotyczących zorganizowania czasu, pracy z dziećmi w domu, proszę pisać na poniższy adres e-mail:

alabrenc@gmail.com

Alicja Labrenc

psycholog

Zastanów się jak reagujesz w sytuacjach, w których odczuwasz lęk (poniżej są „odpowiedzi” na pytania oraz wymienione sposoby na radzenie sobie):

1. Jak reaguje Twoje ciało? (odpowiedź z symptomami ciała, emocji, zachowań niżej)
2. Co wtedy myślisz?
3. Jak się wówczas zachowujesz?
4. Jakie emocje towarzyszą tym sytuacjom?
5. Czy reagujesz podobnie jaki Twoi bliscy – czy może zupełnie inaczej?
6. Do czego można porównać osoby, które się boją (np. gdy się złościmy jesteśmy jak lew, gdy cieszymy jak słońce, gdy boimy …. (galaretka?))
7. Czy strach jest czasami pomocny? (tak, informuje nas, że coś nam zagraża i możemy uciec lub bronić się, czasami motywuje nas do działania)
8. Czy odkryłeś coś nowego o sobie podczas wykonywania tego ćwiczenia?

ZADANIE DODATKOWE:

Spróbuj narysować  strach, jeśli jest to coś konkretnego np. strach przed duchami lub pająkami to narysuj je J po narysowaniu możesz dodać śmieszne elementy do obrazka, tak aby sprawić, że to co narysowała/eś może być zabawne i już nie takie przerażające

  Odpowiedź symptomy lęku:

•  W sferze fizjologicznej : suchość w jamie ustnej, nadmierne ślinienie się, przyspieszenie i spłycenie oddechu, przyspieszenie tętna, zaczerwienienie lub bladość skóry, rozszerzenie źrenic, wzmożona potliwość, parcie na mocz, wzmożone napięcie mięśniowe, bóle głowy, brzucha, bezsenność, biegunki,W sferze poznawczej: luki w pamięci, zapominanie, trudności z koncentracją uwagi, gonitwa myśli.
• W sferze emocji: uczucie napięcia, drażliwość, złość lub płaczliwość, przygnębienie,
• W sferze zachowań: trudności z mówieniem, drżenie, nerwowy śmiech, zgrzytanie zębami, niepokój ruchowy lub zahamowanie ruchowe, a także zachowania o charakterze przymusowym: stereotypie ruchowe, ssanie kciuka, obgryzanie paznokci, jąkanie

Jak radzić sobie ze strachem, które z nich możemy/ chciałbyś wypróbować, które z nich już znała/eś wcześniej:

• Opowiedzieć komuś o tym co nas straszy, sprawdzić czy jest się czego bać
• Głęboko oddychać, uspokoić się
• Zamienić coś strasznego na coś śmiesznego np. narysować potworowi wianek, smoczek,
• Pójść tam gdzie czuje się bezpiecznie
• Powtarzać sobie, że duchy, potwory istnieją tylko w bajkach
• Robić małe kroczki, żeby pokonać strach
• Unikać nieodpowiednich bajek, wyjaśniać wszelkie niejasności dzieciom

Polecane książki na temat emocji:

• Uczuciometr inspektora Krokodyla (Susanna Isern, wyd. Dwukropek)
• Garść radości szczypta złości (Jovanka Tomaszewska , Wojciech Kołyszko, wyd. GWP)

W razie wszelkich Państwa lub Dzieci wątpliwości, pytań, trudności związanych z zaistniałą sytuacją, jak również potrzebnych materiałów, wskazówek dotyczących zorganizowania czasu, pracy z dziećmi w domu, proszę pisać na poniższy adres e-mail:

alabrenc@gmail.com

Alicja Labrenc

psycholog

W celu ułatwienia dzieciom mówienia i nazywania swoich emocji pomocna może okazać się bajkoterapia. Historia jest najczęściej inspirowana określonymi trudnościami dzieci, a zmieniając imię bohatera lub niektóre elementy opowieści możemy jak najbardziej upodobnić ją do sytuacji, trudności, na które napotyka Nasze Dziecko.

Poniżej bajka, która pochodzi ze strony: : https://polki.pl/rodzina/dziecko,bajka-o-tym-jak-gucio-oswoil-strach,10380233,artykul.html

Pod koniec umieszczone są przykładowe pytania do tekstu i refleksji J Najlepiej przed przeczytaniem bajki dziecku samemu zaznajomić się z jej treścią oraz pytaniami.

W osobnym wpisie pt. „Mój lęk” podaje przykłady w jaki sposób można rozmawiać z dziećmi o strachu/ lęku

Bajka o tym, jak Gucio oswoił Strach

Gucio od zawsze chciał być kosmonautą. Fascynowały go gwiazdy, planety, galaktyki, choć najbardziej ciekawiła go czarna dziura. Ciekawiła i przerażała jednocześnie, ponieważ Gucio niczego bardziej nie bał się na świecie jak ciemności. A przecież cały wszechświat pogrążony jest w ciemności!

Mimo to chłopiec nie bał się kosmosu, był bowiem dla niego tak odległy i nierzeczywisty jak najskrytsze marzenia.

Straszniejszy od ciemności wszechświata był dla Gucia mrok pokoju. Każdej nocy chłopiec szukał schronienia pod ciepłą kołdrą, czekając na sen. – Oby przyszedł jak najprędzej!

Noc była dla Gucia tajemnicą. Dlaczego słońce znika każdego dnia, gdzie się chowa nocą? I po co to całe zamieszanie z księżycem? To wszystko chyba po to, żeby Gucio się bał. A tak bardzo chciał być odważny.

Najgorsza była cisza nocą. Pełna szumów i szeptów, niewiadomego pochodzenia. Mama tłumaczyła często synkowi, że te dziwne odgłosy to gałązki uderzające o okna pokoju, wiatr lub deszcz na dworze; mimo to Gucio bał się tak samo. Czasem odważył się wynurzyć głowę spod pościeli i wydawało mu się wówczas, że pokój pełen jest różnych dziwnych stworzeń i ich cieni.

Ale nigdy, nigdy nie śmiał zajrzeć za firankę, gdzie pod kaloryferem mieszkał Strach. Tak, prawdziwy strach! Gucio nie wiedział dobrze jak wygląda, pewien był jednak, że ma ogromne oczyska i ostre zęby wystające z wielkiej paszczy. Co noc Strach zgrzytał zębami, nie dając chłopcu zasnąć. Był to nieznośny, drażniący uszy odgłos, ale przede wszystkim straszny!

Pewnej nocy Gucio usłyszał coś dziwnego. Było to ciche pochlipywanie, ciągłe i nieustające, przerywane pociągnięciami nosem. Dźwięk wydobywał się spod kaloryfera.

– Jak to możliwe? Czyżby to płakał Strach? Przecież on nie płacze, on straszy. – Gucio nie mógł się nadziwić. Musiał to sprawdzić. Chęć ta była silniejsze od strachu. Chłopiec wychynął spod kołdry i drżącymi rękoma odchylił firankę. Coś pisnęło, przeturlało się po podłodze i skuliło się w rogu pokoju, zasłaniając rączkami bujną czuprynę. Niemożliwe – pomyślał Gucio. Czyżby to małe kudłate stworzenie było tym przerażającym Strachem, niedającym mu zasnąć każdej nocy?

Zawiniątko wydawało się przestraszone. W końcu spojrzało na Gucia. – Ki… ki… kiwa mi się ząbek – zachlipało. Chłopiec stał jak wryty. Widział przed sobą małego Stracha, który rzeczywiście miał duże oczy, były one jednak zielone jak trawa i zasłonięte przez okulary. Mały nie miał ani wielkiej paszczy, ani ostrych zębów, jak myślał Gucio. Spod rudej czupryny sterczały za to spiczaste, długie uszy. Chłopiec odruchowo zapragnął pogłaskać Stracha; kiedy jednak wyciągnął rękę w jego kierunku, zawiniątko jęknęło i uciekło jak rakieta pod swój kaloryfer.

Guciowi nie pozostało nic innego jak iść spać, nie bał się jednak tak bardzo tej nocy, myśląc cały czas o tym, co się wydarzyło. Już dawno nie spał tak spokojnie.

Następnego dnia chłopiec zastanawiał się nad tym, co powiedział mały Strach. Kiwający ząbek to rzeczywiście nie jest przyjemna sprawa, ale przecież nie taka straszna, żeby zaraz tak płakać… – Pomyślał. – Widocznie jest to jeszcze bardzo malutki strach i nie ma go kto pocieszyć. Trzeba temu zaradzić.

Gucio bardzo chciał zaprzyjaźnić się ze stworzonkiem zza kaloryfera, wiedział jednak, że nie będzie to takie łatwe. Postanowił go najpierw oswoić.

I tak zaczęła się jego przygoda z oswajaniem Stracha. Minęło wiele nocy zanim stworzonko przestało się go bać, pozwoliło się dotknąć i wreszcie wyjawiło mu wszystkie tajemnice. Okazało się, że Strach ma na imię Staś i nie wie, skąd się wziął za kaloryferem; ale było mu tam ciepło i bezpiecznie. Mieszkał tam, odkąd pamiętał. Nigdy nie wychodził za firankę, ponieważ bał się wszystkiego, co się za nią znajdowało. Był samotny i biedny.

Każdej nocy Stasiowi wyżynały się ząbki. Było to bardzo nieprzyjemne uczucie i dlatego postanowił ostrzyć je o kaloryfer; przynosiło mu to ulgę. A więc nieprzyjemny dźwięk, jaki słyszał Gucio, nie był zgrzytaniem zębów!

Aby zaradzić wyżynającym się ząbkom, Gucio kupił Strachowi specjalny smoczek, dzięki któremu ból był znośniejszy. Postanowił też dokarmić Stasia, który dotąd żywił się wyłącznie promykami słońca, docierającymi za firankę. Okazało się, że Strachy żywią się też rzeżuchą, wręcz ją uwielbiają. Nie są jednak obżartuchami.

Strach Staś wciąż bał się świata. Chłopiec więc powoli go z nim oswajał. Wszystkiego musiał go uczyć od początku. Najpierw nosił go w kieszeni i pokazywał, że nie trzeba się bać zabawek stojących na półce, świecącej lampy na suficie, czy ogromnych skrzypiących drzwi. Wkrótce Staś zaczął sam wychodzić spod kaloryfera, a nawet odważył się zaglądać za okno. Świat był tak piękny!

Gucio był nareszcie szczęśliwy, miał przecież przyjaciela. Dzięki niemu przekonał się, że jest ktoś, kto bardziej się boi od niego – sam Strach, samotny, nie lubiany, malutki. Oswojony zamienił się w sprzymierzeńca. Może i twój Strach potrzebuje opieki, może i jemu wyżynają się ząbki… Zapytaj go, a może ci odpowie.

Joanna Celmer, Wrocław

Bajka pochodzi z książki „Bajkoterapia” pod redakcją Katarzyny Szeligi (Oficyna Wydawnicza „Impuls”, 2010). Publikacja za wiedzą wydawcy.

 Pytania, które można zadać dziecku:

1. Czego bał się Gucio?

2. Jak poradził sobie ze strachem?

3. Jak myślisz czy to czego się bał istniało naprawdę?

4. Jak ty możesz radzić sobie ze swoim strachem?

5. Kto może pomóc ci pokonać strach, wesprzeć cię kiedy się boisz?

6. Jak myślisz czy dorośli też się boją? Czego? Zapytaj rodziców czego się boją lub bali jak byli w twoim wieku, jak sobie z tym radzili J

W razie wszelkich Państwa lub Dzieci wątpliwości, pytań, trudności związanych z zaistniałą sytuacją, jak również potrzebnych materiałów, wskazówek dotyczących zorganizowania czasu, pracy z dziećmi w domu, proszę pisać na poniższy adres e-mail:

 alabrenc@gmail.com

Alicja Labrenc

psycholog

opisy pochodzą ze strony:

https://www.wychowanieprzedszkolne.pl/zabawy-i-cwiczenia-relaksacyjne/

Relaksacje prowadzi się na ogół w pozycji leżącej w pomieszczeniu odizolowanym od bodźców rozpraszających uwagę. Rozpoczynamy ćwiczeniami izometrycznymi. Systematyczne napięcia i rozluźnienia kończyn (zaciski pięści    i prostowanie nóg w kolanach) następnie kilka szybkich powierzchownych oddechów powodujących wydalenie dwutlenku węgla.

Na zakończenie aktywizacja, jest spokojnym wychodzeniem ze stanu relaksu, połączonym z przeciąganiem się nawiązującym do naturalnego wstawania. Zwracam uwagę na stopniowe podnoszenia się z pozycji leżącej do stojącej w takt muzyki, a następnie na proste ćwiczenia ruchowe.

1. „Czarodziej”

Pewnego razu żył dobry czarodziej, który spełniał dobre marzenia wszystkich, którzy go o to prosili. Połóżcie się na kocykach, zamknijcie oczka i spróbujcie pomyśleć, o co poprosilibyście czarodzieja. Może to być jakaś zabawka, ale musicie czarodziejowi w myślach pokazać dokładnie jak ma to wyglądać, może to być również jakieś wydarzenie, które chcielibyście, aby się wam przydarzyło. Później mi opowiecie. Kiedy ucichnie muzyka czarodziej zabierze wasze marzenia i spróbuje je spełnić.

2. „Drzewo”

Znajdź sobie wygodną pozycję – upewnij się czy jest to pozycja, która ci odpowiada, jeśli tak – zamknij oczy, jeszcze raz sprawdź, czy jest to najwygodniejsze ułożenie gdyż nasze ćwiczenie będzie trwało dłużej. Wyobraź sobie, że jesteś drzewem – dokładniej rozejrzyj się, – jakie to jest drzewo – przyglądaj mu się od korony po miejsce, gdzie pień styka się  z podłożem. Oglądnij go ze wszystkich stron, – jaką ma koronę, jaki pień, czy ma korzenie, jakie one są, jakie jest podłoże – zobacz, jakie ma kolory, poczuj zapach drzewa. Pozwól myślom toczyć się wolno, własnym biegiem. Spójrz gdzie stoi to drzewo, kto tam zagląda, przychodzi (ptaki, ludzie, zwierzęta). Pomyśl o tym, co chce to drzewo, jeszcze raz starannie go oglądnij – miejsce po miejscu – spróbuj zauważyć jego charakterystyczne: znaczki” – załamania, sęki płynąć, przerwij swoje oglądanie., Kiedy poczujesz, że masz na to ochotę, otwórz oczy, rozejrzyj się dookoła         – a teraz zaczynając od słów „jestem drzewem” opisz swoje drzewo?

3. „Manekiny”

• Dziecko początkowo leży w korekcyjnej pozycji z dłońmi ułożonymi obok barków (skrzydełka) z nogami lekko ugiętymi w kolanach (przez 10 minut)
• Opuszcza ramiona w dół, kładzie na kocyku. Sprawdzamy czy rozluźniony jest staw nadgarstkowy, unosząc i biernie opuszczając dłoń praw lub lewą u dziecka leworęcznego, następnie przytrzymując lewą naszą ręką ramię dziecka, unosimy przedramię i biernie opuszczamy kilkakrotnie. Wznosimy całą rękę podtrzymując ramię i przedramię            i luźno opuszczamy na kocyk. Powtarzamy kilkakrotnie to zrelaksowanie dominującej pod względem lateralizacji kończyny górnej. Podobnie postępujemy z drugą oraz sprawdzamy rozluźnienie kończyn dolnych, rozpoczynając od stawu skokowego, a kończąc na stawie biodrowym.
• Rozluźniamy mięśnie szyi, obejmując dłońmi głowę dziecka, przesuwamy głowę raz w prawo, raz na lewo, powoli     i rytmicznie.
• Masujemy dziecku mięśnie ciała dwoma palcami naszej prawej i lewej dłoni od środka czoła ku skroniom, lekko na nie naciskając, w grupie dzieci mogą wykonywać poszczególne ruchy relaksacyjne same.
• Na końcu relaksacji dziecko leży zupełnie bez ruchu, spokojnie oddychając i starając się o niczym nie myśleć.

W razie wszelkich Państwa lub Dzieci wątpliwości, pytań, trudności związanych z zaistniałą sytuacją, jak również potrzebnych materiałów, wskazówek dotyczących zorganizowania czasu, pracy z dziećmi w domu, proszę pisać na poniższy adres e-mail:

alabrenc@gmail.com

Alicja Labrenc

psycholog

Jak rozmawiać z dziećmi o koronawirusie?

Nie zawsze jest nam łatwo wytłumaczyć czym jest, jak się chronić, opowiadać o niełatwej sytuacji, w której wszyscy się znaleźliśmy, ale również o emocjach jakie nam w związku tym towarzyszą….

Z pomocą przychodzą kolejne fantastyczne bardzo potrzebne książeczki, komiksy, bajki dla najmłodszych, które w łatwy sposób wszystko tłumaczą i zachęcają do rozmowy, wspierają w przeżywanych emocjach

Można pobrać je za darmo, do czego gorąco zachęcam! Dwie z nich przesyłam poniżej

https://660919d3-b85b-43c3-a3ad-3de6a9d37099.filesusr.com/…

http://dorotabrodka.pl/…/bajka-o-kwarantannie-i-wirusie-z-k…

Dostępne są również filmiki ukazujące i tłumaczące czym jest koronawirus, np.

• Koronawirus bajka dla dzieci Wierszyk animacja o koronawirusie: https://www.youtube.com/watch?v=Grc0dN9q-Lg&vl=pl

• Bajka o wirusie: https://www.youtube.com/watch?v=vgOjaF_ZZgg

• Krótki film o koronawirusie dla dzieci: https://www.youtube.com/watch?v=H0mx90NbvuM

WARTO WCZEŚNIEJ OBEJRZEĆ FILMY, aby wybrać ten, który będzie najbardziej odpowiedni dla Państwa dziecka 

Jeśli chcą Państwo dowiedzieć się jak radzić sobie z trudnymi emocjami dzieci w tym „specyficznym” okresie zapraszam serdecznie do mojego wpisu pt. Sposoby na trudne emocje dzieci.

W razie wszelkich Państwa lub Dzieci wątpliwości, pytań, trudności związanych z zaistniałą sytuacją, jak również potrzebnych materiałów, wskazówek dotyczących zorganizowania czasu, pracy z dziećmi w domu, proszę pisać na poniższy adres e-mail:

alabrenc@gmail.com

Pozdrawiam i życzę wszystkiego dobrego

Alicja Labrenc

psycholog

1.Słuchanie opowiadania E. Pałasz Jak Wojtek szukał przyjaciela.

Pewien chłopczyk, Wojtuś, nie miał kolegów. Po prostu nie wiedział, jak ich znaleźć. Co tu
robić? Myślał, myślał, aż wymyślił. Podejdzie do chłopaka i z całej siły go uderzy. Chłopiec
zobaczy, jaki Wojtuś jest silny, i się zaprzyjaźni. Jak pomyślał, tak zrobił. Ale chłopiec się
rozryczał, a potem Wojtek za karę dwa dni nie chodził na podwórko.
Wymyślił następny sposób. Podejdzie do chłopca i zabierze mu zabawkę. Chłopiec pomyśli,
że Wojtuś też chce się bawić, i zostaną przyjaciółmi. Ale tamten chłopiec powiedział: „Nie
przeszkadzaj” i chciał odebrać swoją koparkę. Ponieważ Wojtek nie chciał oddać, zaczęli się
sypać piaskiem, a potem Wojtek nie oglądał telewizji przez dwa dni.
Wojtek wymyślił trzeci sposób. Weźmie swoją najładniejszą zabawkę, nowy samochód terenowy,
jak prawdziwy, tylko mniejszy, i będzie się bawił. Tamten chłopiec też będzie chciał się pobawić
i zostaną przyjaciółmi. No i szło całkiem dobrze, chłopiec szalał z dżipem po całej piaskownicy,
ale Wojtek nagle się rozmyślił i zabrał swoją zabawkę. Tamten się obraził i zdzielił Wojtusia
koparką. Wojtuś oddał, i tym razem nie jadł słodyczy przez dwa dni.
I znowu Wojtek nie miał przyjaciela. Nie to nie. Poszedł zjeżdżać na zjeżdżalni. Zjeżdża, aż
tu mu coś wylądowało na głowie. Usłyszał głośny śmiech. To jakaś dziewczynka pędzi za nim
i chce go prześcignąć. O nie! Wojtek pierwszy dopadł drabinki, pierwszy się wspiął, pierwszy
zjeżdża, ale ona nie czeka, tylko za nim.
I znowu ma ją na głowie.
Wojtek, niewiele myśląc, za nią i teraz on jej na głowę. A ta się śmieje, mało nie pęknie, i woła:
– Ale super! Jak się nazywasz? Bo ja Kalinka!
– A ja Wojtek! Kto pierwszy w piaskownicy?

– Ja!
– Nie, właśnie, że ja!
W piaskownicy razem budowali zamek, ale Kalinka potem zaczęła robić dołek i trochę się
pokłócili, co większe: dołek czy zamek. Na szczęście tak się pchali, że zamek się zrobił całkiem
malutki, a dołek zniknął, więc zaczęli się śmiać. No i jeszcze trochę sobie pobiegali naokoło
wszystkich dzieci, wrzeszcząc wniebogłosy i trzeba było iść do domu. Szkoda.
Odtąd Wojtek bawił się z Kalinką. I do tego przestał szukać przyjaciela. Jak myślisz, dlaczego?

Rozmowa na temat opowiadania.
−− Jak Wojtuś szukał przyjaciela?
−− Czy dobrze robił? Czy tak należy bawić się z innymi dziećmi?
−− Jak poznał Kalinkę?
−− Czy ona jest jego przyjacielem?

2.Słuchanie piosenki Z motylem na głowie (sł. i muz. K. Bożek-Gowik).

Mały człowiek tak jak ja też zachcianki swoje ma.
Więc wam powiem bardzo szczerze: lubię jeździć na rowerze.
Ref.: Jadę na rowerze z tatą, wokół nas zielone lato.
Motyl usiadł mi na głowie, pluszcze woda w leśnym rowie.
Jadą sobie dwa rowery, błyszczą w słońcu koła cztery.
Z tatą nigdy się nie boję, tak nam dobrze jest we dwoje.
II. Czapka z daszkiem kryje mnie, na tej czapce kropki dwie.
A na nosie, to nie czary, na słoneczko okulary.
Ref.: Jadę na rowerze…
III. Jedzie ze mną pluszak pies, w torbie coś pysznego jest.
Żuję gumę, mrużę oczy, a mój rower wciąż się toczy.
Ref.: Jadę na rowerze…

Link do piosenki: https://www.mac.pl/edukacja-przedszkolna/piosenki

Można ich odsłuchać po zalogowaniu się jako ,,rodzic”

Rozmowa na temat piosenki.
−− Na czym lubi jeździć dziecko z piosenki?
−− Z kim jeździ?
−− Gdzie usiadł mu motyl?
−− Co ma na nosie?
−− Co z nim jedzie?
−− Czy lubicie jeździć na rowerze?
3. Zabawa przy piosence.
Podczas zwrotek dziecko obraca się w parze z rodzicem. Podczas refrenu kładą się na dywanie i naśladują pedałowanie.

4.Ćwiczenia artykulacyjne.
Rodzic mówi, a dziecko wykonuje ćwiczenia.
• Podnieś jedną rękę, wyprostowaną, do góry i wdychaj powietrze nosem. Potem opuść rękę i wydychaj powietrze.
To samo ćwiczenie powtórz z drugą ręką.
• Uciszajcie siebie nawzajem, mówiąc niezbyt głośno: ciii… ciii… ciii…
• Nadgryzajcie lekko zębami górną wargę, a potem – dolną.
• Nadymajcie policzki, a potem szybko wypuśćcie z nich powietrze.

5. Zagadki dla dzieci

DROGIE  DZIECI,

NIECH SPEŁNIAJĄ SIĘ WASZE  MARZENIA,

A RADOŚĆ I UŚMIECH TOWARZYSZĄ WAM

KAŻDEGO DNIA!

Propozycje zabaw dla dzieci

Temat tygodnia: „Święto dzieci”

Termin realizacji: 01.06-05. 06.2020 r.

Cele:

– kształtowanie poczucia własnej wartości

– wzbogacenie wiedzy na temat dzieci świata

– ćwiczenie słuchania ze zrozumieniem

– rozwijanie spostrzegawczości

– ćwiczenie wypowiadania się na dany temat

– rozwój zdolności plastycznych.

– ćwiczenie narządów artykulacyjnych

Wiersz W. Fabera pt. „Dzieci świata”

W Afryce w szkole na lekcji,
Śmiała się dzieci gromada,
Gdy im mówił malutki Gwinejczyk,
Że gdzieś na świeci śnieg pada.

A jego rówieśnik Eskimos,
Tez w szkole w chłodnej Grenlandii,
Nie uwierzył, że są na świecie
Gorące pustynie i palmy.

Afryki, ani Grenlandii
My także jak dotąd nie znamy,
A jednak wierzymy w lodowce,
W gorące pustynie, w banany.

I dzieciom z całego świata,
chcemy ręce uścisnąć mocno
i wierzymy, że dzielni z nich ludzie,
jak i z nas samych wyrosną.

Pytania do wiersza:

1. Z czego śmiały się dzieci w Afryce?
2. W co nie mogli uwierzyć Eskimosi?
3. Czego potrzebują wszystkie dzieci?

Piosenka pt. „Jesteśmy dziećmi”- Śpiewające Brzdące

https://www.youtube.com/watch?v=7K3_mSb1zRQ

Piosenki z płyty przedszkolnej

Udostępniamy link z piosenkami z naszej płyty przedszkolnej.

Możecie Państwo odszukać tam piosenki:

3-latki:

– „Co kto lubi”

– „Z motylem na głowie”

4-latki:

-„Żabie sekrety”

-„W murowanej piwnicy”

5-latki

– „Taniec miotlarz”

– „Święto dzieci”

6-latki:

– „Nasze podwórko”

– „Moje uczucia”

– „Domowe zoo”

 Można ich odsłuchać po zalogowaniu się jako ,,rodzic”

link: https://www.mac.pl/edukacja-przedszkolna/piosenki

Rozmowa rodzica z dzieckiem

Drogi Rodzicu porozmawiaj ze swoim dzieckiem na temat tego, kim chciałoby zostać w przyszłości, jakie jest jego największe marzenie. Spytaj je również o to, w co lubi się najbardziej bawić i jak lubi spędzać czas ze swoimi rodzicami, rodzeństwem lub kolegami.

Powiedz dziecku, że każdy człowiek ma prawo do tego, by czuć się bezpiecznie, czuć się ważnym dla kogoś, a także ma prawo do tego, by być akceptowanym takim jaki jest.

Zabawy dla dzieci z wykorzystaniem taśmy klejącej

https://mojedziecikreatywnie.pl/2018/02/zabawy-dla-dzieci-tasma-klejaca/

Kochane dzieci pod tym linkiem znajdziecie zabawy takie jak:

• Obrazek w ramce z taśmy
• Wodny tor przeszkód
• Zmazywalne kółko i krzyżyk
• Zabawy i ćwiczenia grafomotoryczne
• Kartonowe domki
• Samodzielnie wykonana gra dla samochodów
• Sensoryczne woreczki żelowe
• Pamięć dotykowa

Zabawa logopedyczna pt. „Żabi Piotruś”

https://www.logopestka.pl/wp-content/uploads/2018/03/abi-Piotru%C5%9B-obrazek-e1521483676878.png

Ćwiczenie oddechowe pt. „Wyścig kuleczek”

Co będzie potrzebne:

• Piłeczka do ping-ponga lub gazeta uformowana w kulkę
• Słomka
• Taśma malarska lub włóczka
• Bramka ( np. flamaster lub kredka)

Zasady:

Każdy uczestnik zabawy otrzymuje kulkę i słomkę. Za pomocą  dwóch kawałków taśmy przyklejonej do podłogi lub stołu( bądź tez ułożonej włóczki) powstają granice toru wyścigowego. Na końcu toru znajduje się bramka- położony prostopadle do taśmy flamaster lub kredka.

Na hasło START każdy uczestnik próbuje doprowadzić swoją piłeczkę do bramki za pomocą powietrza wydmuchiwanego przez słomkę w środek kulki. Kto pierwszy dotrze do bramki, nie zbaczając po drodze z granic toru- WYGRYWA!

Opowiadam o sobie

Zadaniem dziecka jest ćwiczenie przedstawiania się. Odpowiada na pytania takie jak:

• Jak masz na imię?
• Ile masz lat?
• Gdzie mieszkasz?
• Przy jakiej ulicy?

Dziecko po odpowiedzeniu na pytania podejmuje próbę samodzielnego sformułowania wypowiedzi, w której zawarte będą wszystkie powyższe informacje.

Kolega z Afryki

Kochane dzieci

Wyobraźcie sobie, że w Afryce, która jest bardzo daleko od naszego kraju, mieszka dziecko, które chciałoby Was poznać. Dziecko z Afryki nie zna naszego języka, a my nie znamy jego języka. Czy istnieje jakiś sposób, żeby bez słów opowiedzieć o sobie? Macie jakiś pomysł? (dziecko podaje swoje pomysły. Jeśli nie poda propozycji rysunku, można mu podpowiedzieć, że można opowiedzieć komuś o sobie poprzez rysunek)

Tworzenie rysunku dla nieznanego kolegi/koleżanki z Afryki.

Można na nim umieścić elementy takie jak: dom w, którym dziecko mieszka, członków rodziny, zwierzątko, ulubione zabawki, zilustrowanie zabawy w domu lub na dworze

Słuchanie opowiadania J. A. Hockuby pt. „O tym jak pluszowy zajączek szukał przyjaciela”.

-Chciałbym , żebyśmy zostali przyjaciółmi- powiedział pluszowy zajączek do moherowego szalika, który leżał zwinięty na krześle jak wąż boa. – Jestem taki samotny. Wydaje mi się, że jesteśmy do siebie podobni.

– Podobni? Nie wiem, o czym mówisz- odparł szalik. –Jesteśmy wprawdzie w takim samym kolorze i przyjemni w dotyku, ale poza tym wszystko nas dzieli! Na przykład ogon. Mój jest długi i wąski, a twój okrągły i ledwie widoczny. Ja mam frędzelki, a ty nie. A poza tym jestem zaprzyjaźniony od dawna z płaszczem. Ostatnio bardzo często razem wychodzimy.

– No cóż, nie będę się narzucać- odezwał się zajączek, a jego uszy opadły. Jak zwykle, gdy był bardzo zasmucony.

W nocy zajączek nie mógł spać. Wydawało mu się, że wiszący na ścianie zegar próbuje go przed czymś ostrzec, a oczy starszej pani z portretu patrzą na niego dziwnie. Jednak następnego dnia….-Że też nie wpadło mi to do łebka- powiedział do siebie na głos – Przecież domowe pantofle Basi mają taki sam ogonek jak ja. Są tylko trochę większe ode mnie. I nigdy nie wychodzą z domu!

Zajączek bardzo ucieszył się z tego odkrycia i zawołał do leżącego na podłodze prawego pantofla  z brązowym pomponem.

-Wiesz, myślę, że moglibyśmy być przyjaciółmi. Mam taki sam ogonek jak ty i nigdy nie opuszczam tego pokoju. Myślę, że mielibyśmy sobie dużo do powiedzenia.

– Och to nie jest najlepszy pomysł- odezwał się cicho pantofel.- Przecież wiesz, że mam brata. Jego towarzystwo mi zupełnie wystarcza. A może poduszka zechce z tobą porozmawiać? Ale poduszka nie mówiła nic. Spała, jak zwykle od rana do wieczora.

Zajączek był coraz bardziej markotny.- Nikt nie chce się ze mną przyjaźnić- mruczał cichutko pod nosem. I pewnie by się rozpłakał, gdyby nie spojrzenie pani z portretu.

– Dlaczego nie pomyślałeś o mnie?-odezwał się ktoś cicho.

Musiał być gdzieś blisko, bo zajączek słyszał dokładnie każde słowo.

– Wprawdzie jestem zupełnie inna niż ty, ale właśnie to przecież może być bardzo ciekawe.

Zajączek rozglądał się dookoła, ale nie domyślał się kto to mówi.

-Przecież stoję obok ciebie- znowu usłyszał ten głos. Tym razem pobrzmiewało w nim zniecierpliwienie.

– No co tak na mnie patrzysz? To właśnie ja. Jestem kanciasta, nie mam ogonka i jestem z papieru. Jednak mam ci do opowiedzenia mnóstwo ciekawych historii.

-Och- wyjąkał zajączek. – To naprawdę ty? Nigdy nawet nie marzyłem o przyjaźni z tobą. Jestem taki wzruszony. Mówiąc to zajączek przysunął się do swojej przyjaciółki i nadstawił uszu, bardzo ciekawy jej opowieści. A czy wy dzieci wiecie z kim zaprzyjaźnił się zajączek?

Pytania do opowiadania:

• Kogo szukał zajączek?
• Czy moherowy szalik chciał zostać przyjacielem zajączka? Dlaczego?
• Czy prawy pantofel Basi z brązowym pomponem chciał zostać przyjacielem zajączka? Dlaczego?
• Czy poduszka chciała zostać przyjaciółką zajączka?
• Kto chciał zostać przyjacielem zajączka?

Propozycja pracy plastycznej

Kochane dzieci. Spróbujcie narysować lub namalować portret swojego przyjaciela. Opowiedzcie rodzicom o tym, dlaczego lubicie właśnie tą osobę.

Gimnastyka z Fruzią

https://www.youtube.com/watch?v=3ucDVAsz_C0

Taniec pt. „Głowa, ramiona, kolana, pięty”

https://www.youtube.com/watch?v=JDSQlxZ_scY

Karty pracy